تراز سفیدی یکی از موضوعات مهم در عکاسی دیجیتال است که بسیاری از دارندگان دوربین های دیجیتال اطلاعی از آن ندارند یا نمی توانند به درستی از آن بهره ببرند.البته تراز سفیدی موضوع بسیار مهمی ست که ارزش وقت گذاشتن برای یادگیری را دارد، زیرا اثرات قابل توجهی در عکس های شما خواهد داشت.بنابراین ما سعی می کنیم این موضوع را به ساده ترین شکل ممکن برای شما شرح دهیم تا بتوانید به بهترین نحو در آینده از آن استفاده کنید.
منابع نوری مختلف باعث می شوند رنگ سفید در شرایط مختلف به رنگ های مختلفی دیده شود، اما مغز ما به خوبی این تغییرات را تصحیح میکند و به طور مثال وقتی از یک باغ آفتابی به یک اتاق تاریک وارد می شودیم و چراغ را روشن می کنیم تغییری در رنگ ها احساس نمی کنیم.
لنز (به انگلیسی: Lens) استوانهای حاوی مجموعهای از عدسیها است که نور را از خود عبور داده و به درون دوربین هدایت میکند و باعث میشود که تصویر به صورت واضح بر روی فیلم عکاسی یا گیرنده تصویر منعکس شود. کیفیت عکس، بیشتر به لنز بستگی دارد تا دوربین. لنز دوربینهای کامپکت قابل تعویض نیستند، همچنین لنز برخی دوربینهای ارزانقیمت را نیز نمیتوان جدا کرد، اما لنز دوربینهای تک لنزی بازتابی (SLR) و بعضی دوربینهای تک لنزی غیر بازتابی (سری کانتاکس) و دو لنزی غیر بازتابی (سری مامیا) قابل تعویضاند؛ عکاسان حرفهای معمولاً چندین لنز با فواصل کانونی متفاوت، که بسته به شرایط موضوع بر روی دوربین نصب میشود، استفاده میکنند. در دوربین دیجیتال با هربار عوض کردن لنز، مقداری غبار وارد بدنهٔ دوربین میشود و روی سنسور مینشیند. این مسئله در درازمدت کیفیت تصاویر را کاهش میدهد، بنابراین در تعویض لنز باید احتیاط کرد. همچنین هر لنزی را نمیتوان به هر دوربینی وصل کرد، زیرا پایههای کنترلی لنز که برای برقراری ارتباط با سیستم الکترونیکی دوربین بکار میروند و همچنین محل اتصال فیزیکی لنز با دوربین، در دوربینها و مدلهای مختلف تفاوت دارند.
در عکاسی آنالوگ، ایزو یا (ASA) تعیین کننده میزان حساسیت فیلم به نور است. شما احتمالا عدد ایزو را روی جعبه فیلم های عکاسی دیده اید (100, 200, 400, 800). هر چه عدد بالاتر می رود نشان دهنده میزان حساسیت بیشتر فیلم به نور است.
در عکاسی دیجیتال نیز ایزو نشان دهنده میزان حساسیت سنسور دوربین به نور است. از ایزوهای بالاتر در موقعیت های تاریکتر استفاده می کنیم تا بتوانیم از سرعت شاتر بالاتری استفاده کنیم (مثلا هنگامی که می خواهیم در نور کم یک حرکت را در عکسمان فریز کنیم)
عبارت ISO خود مخفف یک اصطلاح تحت عنوان International Standards Organization است و نرخ ISO همراه با سرعت شاتر و تنظیمات دریچه دیافراگم سه عامل اصلی تعیین کنندهی میزان نوردهی به فیلم عکاسی یا سنسور دوربین دیجیتال هستند. نرخ ISO که از ۲۵ تا ۶۴۰۰ (و حتی بیشتر از آن) متغیر است، بیانگر حساسیت به نور است. هرچقدر این عدد کمتر باشد، فیلم یا حسگر تصویر به نور حساسیت کمتری دارد. به همین شکل با بیشتر شدن این مقدار حساسیت به نور بیشتر میشود، در نتیجه در محیطهای تاریک نیز میتوان انتظار عکس های مناسبی داشت.
همان طور که قبلا ذکر کردیم سه رکن اصلی مثلث نوذدهی که قابل تنظیم هستند
شاتر پردهٔ متحرکی است که در مقابل فیلمیا گیرنده تصویرقرار میگیرد و مانع رسیدن نوربه آن میشود. در زمان عکسبرداریاین پرده، کنار رفته و نور در طی زمان تنظیم شده، به فیلمیا گیرنده تصویرمیرسد و شاتر، مجدداً بسته میشود.
اگر شما چگونگی استفاده از دیافراگم دوربین را بلد باشید, می توانید با خارج کردن دوربین خود از حالت اتوماتیک و تنظیم نوردهی , تصاویر خارق العاده ای بسازید. در ادامه خواهیم دید که تغییر در دیافراگم از چه اهمیتی برخوردار است.
دیافراگم درون لنز قرار دارد و میزان نور عبوری از لنز که به سنسور می رسد را کنترل می کند. به زبان ساده دیافراگم میزان باز یا بسته بودن روزنه ی لنز هنگام عکاسی را مشخص می کند
DSLR مخفف " Digital Single Lens Reflex " مي باشد. به زبان ساده تر DSLR يک دوربين ديجيتال مي باشد که نور را با استفاده از آيينه ها به ViewFinder يا چشمي ( همان قسمت کوچکي که براي گرفتن عکس از آن منظره مورد نظر را نگاه مي کنيد) منتقل مي کند.