همان طور که قبلا ذکر کردیم سه رکن اصلی مثلث نوذدهی که قابل تنظیم هستند

1.  ISO
2.  سرعت شاتر
3.  دیافراگم

شاتر پردهٔ متحرکی است که در مقابل فیلمیا گیرنده تصویرقرار می‌گیرد و مانع رسیدن نوربه آن می‌شود. در زمان عکسبرداریاین پرده، کنار رفته و نور در طی زمان تنظیم شده، به فیلمیا گیرنده تصویرمی‌رسد و شاتر، مجدداً بسته می‌شود.

سرعت شاتر تعیین کننده مدت زمان نوردهی حسگردر دوربین های دیجیتال است.
این عمل معمولاٌ با باز و بسته شدن قطعه ای ( پرده ) مکانیکی که بین لنز و حسگرقرار گرفته ، در یک زمان معین که همان سرعت شاتر می باشد انجام می شود . بعنوان مثال ، سرعت شاتر 125/1 ثانیه باعث نوردهی حسگربه مدت 125/1 ثانیه می شود .

سرعت شاتر را بصورت کسری از ثانیه بیان می کنند . این کسر معمولاٌ ضریبی از 2/1 می باشد بنابر این هر سرعت بالاتر میزان نوردهی را نصف می کند .
اعداد سرعت شاتر عموماٌ بدین صورت می باشند : 2/1 ، 4/1 ، 8/1 ، 15/1 ، 30/1 ، 60/1 ، 125/1 ، 250/1 ، 500/1 ، 1000/1 ، 2000/1 ، 4000/1 ، 8000/1 و غیره می باشد .

سرعت شاتر در نوردهی های طولانی بر حسب ثانیه بیان می شوند : 1 ، 2 ، 4 ، 8 ، و غیره .

بهترین سرعت شاتر به وضعیت صحنه و سوژه بستگی دارد .
در سرعت های پایین تر استفاده از سه پایه و سیستم های لرزشگیرتوصیه می شود . اگر می خواهید در صحنه های ورزشی ، سوژه
را تثبیت ( فریز ) نمایید از سرعت های 250/1 یا بیشتر استفاده کنید .

هر چه سرعت شاتر بیشتر باشد (شاتر سریع‌تر باز و بسته شود)، فیلم یا سنسور مدت زمان کمتری در معرض نور خواهد بود و بالعکس. به عنوان مثال سرعت شاتر کم معمولاً در محیط‌های کم نور مورد استفاده قرار می‌گیرد. سرعت شاتر بر حسب ثانیه اندازه‌گیری می‌شود. به عنوان مثال مقادیری مانند ۱/۱۰۰۰ ثانیه، ۱/۵۰۰ ثانیه، … و یک ثانیه، ۲۰ ثانیه و … قابل انتخاب هستند که بسته به نوع دوربین این محدوده تغییر می‌کند. طبیعی است که هر چه مدت زمان کمتری مانند ۱/۱۰۰۰ ثانیه انتخاب شود، شاتر سریع‌تر باز و بسته می‌شود. از این نوع تنظیم می‌توان برای عکاسی از سوژه‌های با تحرک زیاد مثلاً سوژه‌های ورزشی استفاده کرد. بدین ترتیب سوژه مورد نظر در اصطلاح Freeze (ثابت) می‌شود. در مقابل سرعت کم شاتر باعث بلور شدن سوژه متحرک می‌شود. البته باید بخاطر داشته باشید که برای عکس‌برداری در سرعت‌های پایین، برای جلوگیری از محو شدن کل عکس باید از سه پایه استفاده کنید. البته باید توجه داشت که علاوه بر سرعت شاتر، میزان گشودگی دیافراگم دوربین و میزان حساسیت یا سرعت ایزونیز در میزان نور رسیده به فیلم یا سنسور و میزان نور عکس، نقش دارد. به عنوان مثال اگر سرعت شاتر را از ۱/۱۲۵ به ۱/۲۵۰ ثانیه تغییر دهید، در واقع میزان نور رسیده به فیلم یا سنسور را نصف کرده‌اید. برای جبران این کمبود، می‌توانید میزان گشودگی دیافراگم را افزایش دهید یا از ایزو بالاتر استفاده کنید.

دوربین های نیمه حرفه ای و حرفه ای دارای حالت عکسبرداری " تقدم شاتر " می باشند که به شما اجازه میدهد ضمن حفظ میزان نوردهی ، سرعت شاتر را تغییر دهید

بسته به مدل و مارک دوربین شما، دوربین شما می تواند سرعت شاتری بسیار بالا از 1/8000 ثانیه تا سرعت شاتر پایینی مثل 30 ثانیه به شما ارائه دهد. سرعت شاتر مقدار زمانی را که نور از طریق لنز(بسته به اندازه ی دیافراگم ) روی فیلم یا سنسور حساس به نور ثبت می شود کنترل می کند.

. سرعت شاتر شما را قادر می‌سازد که تصویر دنیا را در کسری از ثانیه ثبت کنید یا سرعت را روی سه یا چهار ثانیه تنظیم کنید و عکس بگیرید (یا پرده تا زمانی که عکاس می خواهد باز باشد و هر وقت خواست آن را ببندد). این قابلیت همچنین شما را قادر می‌سازد که نحوه ثبت حرکات را نیز کنترل کنید. اگر سرعت شاتر سریع‌تر از زمینه یا سوژه‌ی عکس باشد، عکس شارپ خواهد شد. و اگر کند تر باشد اشیا مات خواهند شد. به قطرات باران در یک طوفان فکر کنید. این آب با چه سرعتی پایین می ریزد؟ در سرعت شاتر ۱/۳۰ ثانیه قطره‌ای مشاهده نخواهد شد و تنها سفیدی یکپارچه‌ای از مسیر سقوط نشان می‌دهد اما اگر با سرعت ۱/۱۲۵ثانیه عکس بگیرید، قطرات معلق در هوا و شمای کلی هر قطره را می‌توانید مشاهده کنید.

برخی از دوربین ها دارای حالت هستند Bulb یا B که شما قادر هستید تا هر زمانی که میخواهید شاتر را باز بگذارید.
وقتی می خواهید بدانید که چه سرعتی برای شاتر عکستان مناسب است, باید بدانید که چیزی در صحنه متحرک است یا نه و دوست دارید آن حرکت را چطور در عکستان ثبت کنید.

اگر تحرکی در عکس وجود دارد دو راه خواهید داشت: یا میتوانید حرکت را ثابت نشان دهید ( که بی حرکت به نظر می آید ) یا عمدا تار بیفتد ( متحرک به نظر می آید ).